De energofielen

bekaert

WWF stelt zijn nieuw Living Planet Report voor

BRUSSEL - We moeten massaal op Maleisisch dieet als we onze aarde willen redden.
Van onze redactrice

‘We hebben de ecologische voetafdruk van de Belg jarenlang flink onderschat', zegt Sabien Leemans van de milieuorganisatie WWF bij de voorstelling van het achtste Living Planet Report. Dat maakt om de twee jaar een stand van zaken op van de gezondheid van onze planeet.

De ecologische voetafdruk van de Belg – de oppervlakte die nodig is om al onze grondstoffen te produceren en ons afval te verwerken – bedraagt 8 hectare. De gemiddelde voetafdruk in de wereld per persoon bedraagt 2,7 hectare, terwijl elk van ons eigenlijk maar 1,8 hectare ter beschikking heeft.

België is niet alleen een van de slechtste leerlingen ter wereld – we worden enkel voorafgegaan door de Verenigde Arabische Emiraten, Qatar en Denemarken – we zijn er ook sterk op achteruit gegaan. Twee jaar geleden stond België nog op de zeventiende plaats. ‘Bij elk nieuw rapport wordt de methodologie aangepast, op basis van nieuwe wetenschappelijke kennis en betere gegevens', legt Leemans uit. ‘Er werd voor het eerst rekening gehouden met de import- en exportgegevens, wat voor België, met een grote invoer van energie-intensieve producten, negatief uitpakt. Bovendien is voor het eerst rekening gehouden met de import van elektriciteit. Ook daarvoor scoort België slecht.'

België is trouwens niet het enige land dat slecht scoort. De ecologische voetafdruk van de wereldburger is sinds 1961 meer dan verdubbeld. In 1985 kwamen we nog net toe met één aarde om in onze behoeften te voorzien. Vandaag heeft de mens 50 procent meer grondstoffen nodig dan de aarde kan bieden. Met andere woorden: de aarde heeft 1,5 jaar nodig om aan te maken wat wij in één jaar consumeren.

‘Het beeld dat geschetst wordt, is niet rooskleurig', zegt Leemans. ‘Het geeft duidelijk aan dat de limieten van de aarde bereikt zijn. De voetafdruk van de rijke landen blijft stijgen en ligt vijf keer hoger dan die van de ontwikkelingslanden. De voetafdruk van de ontwikkelingslanden blijft stabiel of daalt zelfs. De voetafdruk van de nieuwe ontwikkelde landen – Brazilië, India, China – neemt dan weer dramatisch snel toe.

‘We moeten af van onze koolstofafhankelijkheid', zegt Leemans, ‘door meer energie-efficiëntie en de ontwikkeling van hernieuwbare energie. De ecologische voetafdruk is sinds 1961 meer dan verdubbeld, maar de CO2-uitstoot is elf keer groter.'

In Europa is in 2009 de uitstoot van CO2 nochtans fors gedaald, en de daling zet zich in die mate door dat we de Kyoto-norm gemakkelijk halen. ‘Maar de uitstoot in China en India neemt meer toe dan wat Europa bespaart. En Europa's doelstelling – min 20 procent tegen 2020 – is te weinig ambitieus', aldus Leemans.

Nog een belangrijke opdracht om onze aarde te redden: ons voedingspatroon aanpassen. ‘Wij eten te veel zuivel en dierlijke eiwitten en dat is een heel inefficiënte manier om calorieën binnen te krijgen.' In het Living Planet Report hebben de onderzoekers twee scenario's uitgewerkt. Een Italiaan haalt 21 procent van zijn calorieën uit zuivel en vlees, een Maleisiër 12 procent Als de hele wereldbevolking in 2050 (geschat op 9,2 miljard mensen) het Italiaanse voedselpatroon volgt, hebben we bijna twee planeten aan grondstoffen nodig. Bij een Maleisisch voedselpatroon komen we alvast met 1,3 wereldbollen toe.